Karakteriseren van biodegradeerbaar organisch koolstof in drinkwater

Onderzoek naar de nieuwe meetmethoden om de biologische stabiliteit van het drinkwater te bepalen, heeft laten zien dat verschillende biologische stabiliteitsparameters in het reinwater een relatie hebben met de aantallen KG22 en Aeromonas in het drinkwaterdistributiesysteem (van der Wielen, 2018). Voor drinkwater bereid uit grondwater of oppervlaktewater, bleek dat de biomassaproductie in de eerste zeven dagen (BP7 of BP7-BP0 van de biomassaproductie(BPP)test voor water) relateert aan KG22 en/of Aeromonas in het distributiesysteem. Doordat de BP7 of de BP7-BP0 wordt bepaald door de concentratie gemakkelijk afbreekbare stoffen (van der Kooij & Veenendaal, 2014; van der Wielen, 2018), is het aannemelijk dat gemakkelijk afbreekbare stoffen (die bijvoorbeeld worden bepaald met de AOC P17/Nox methode) in het water een belangrijke rol spelen bij de mate van nagroei in het distributiesysteem. Welke verbindingen dit precies zijn blijft echter onduidelijk, hoewel onderzoek in het buitenland heeft laten zien dat carbonzuren daarbij een belangrijke rol kunnen spelen (Jurado-Sanchez et al., 2014; Hammes et al., 2006).
Het doel van het onderzoek is om te achterhalen of afzonderlijke BDOC verbindingen in (drink)water met chemische methoden kan worden gekarakteriseerd en gekwantificeerd. Daarvoor wordt (i) achterhaald welke chemisch-analytische methoden beschikbaar zijn om afzonderlijke BDOC-verbindingen bij lage concentratie te meten, met name afzonderlijke carbonzuren, aminozuren, eiwitten, koolhydraten of langketenige vetzuren, (ii) onderzocht of de meest veelbelovende methoden toepasbaar zijn voor drinkwater.