Exitbeoordelingen faalmechanismen distributienet. Een overzicht van verschillende exitbeoordelingstechnieken

In het vervangingsprogramma van distributieleidingen gaat veel geld om. De keuzes die hierin worden gemaakt moeten worden onderbouwd. Dit gebeurt met voorspellingsmodellen en conditiebepalingen. Bij een conditiebepaling wordt eerst de toestand van de leiding gemeten met behulp van één of meerdere meetmethoden. De gemeten toestand wordt vervolgens vergeleken met de norm om de conditie van de leiding vast te stellen. De uitkomsten kunnen enerzijds dienen als bevestiging van genomen beslissingen en verbeteren anderzijds de onderbouwing van de toekomstige vervangingsprogramma’s door de informatiebasis van voorspellingen te verbreden.
De toestandsmetingen die Brabant Water op dit moment gebruikt worden ter plekke uitgevoerd, bijvoorbeeld aan de sleuf tijdens reparatie van leidingen, of ze worden op een later moment uitgevoerd op buisdelen die zijn uitgenomen tijdens vervanging. Deze metingen richten zich nu uitsluitend op de degradatiemechanismen uitloging van asbestcement (AC) en ontijzering, ook wel verpotloding genoemd, van gietijzer (GIJ). Deze degradatiemechanismen leiden tot een afname van de buiswanddikte, waardoor spanningen in de buiswand bij gelijke belasting toenemen, mogelijk met bezwijken van de wand tot gevolg. Het kennen van de degradatie in de buiswand is dus belangrijk voor een conditiebepaling.
Het doel van dit onderzoek is te inventariseren welke meettechnieken zouden kunnen worden ingezet in een exit- beoordeling om het al dan niet optreden van overige faalmechanismen in kaart te brengen. Omdat tijd en middelen voor exitbeoordelingen beperkt zijn wordt de praktische haalbaarheid van technieken daarbij expliciet beschouwd. Met de extra informatie die een bredere exit-beoordeling oplevert, is het mogelijk om de vervangingsprogramma’s op meer en betere informatie te baseren om de juiste leiding op het juiste moment te vervangen.