Uitloging geochemisch buffervermogen ondergrond

De Nederlandse en Vlaamse ondergrond heeft op veel plaatsen een zeker geochemisch buffervermogen, dat ervoor zorgt dat bepaalde agrarische en industriële verontreinigingen zoals zwavelzuur, nitraat, gechloreerde koolwaterstoffen en pesticiden door natuurlijke reacties worden tegengehouden / afgebroken. De ondergrond kan dus gezien worden als een reactievat maar deze werking duurt echter niet oneindig voort, omdat tegelijkertijd die bodembestanddelen langzaam verbruikt worden als ze met genoemde stoffen reageren. Daarnaast is het zo dat bij bufferreactie stoffen vrijkomen die ook een verslechtering van de waterkwaliteit kunnen betekenen. Tekenen van dergelijke uitloging zijn bijvoorbeeld de geleidelijke concentratietoenames van aluminium, nitraat, sulfaat, calcium en sporenelementen in het ruwe water van diverse puttenvelden (pompstations).
Belangrijke gevolgen van uitloging voor de drinkwaterproductie zijn vooral: (a) een verslechterende waterkwaliteit; (b) een verschuiving van eenvoudige naar geavanceerde zuiveringstechnieken, en (c) een toename van de ernst en het aantal gevallen van chemische putverstopping. Op basis van literatuur, expertkennis en aantal datareeksen van waterkwaliteit beoogt dit rapport een stand van zaken weer te geven van de inzichten over de uitloging van het geochemisch buffervermogen van de ondergrond en de effecten hiervan op de waterkwaliteit.