Bioassays als vervanging voor chemische analyses?.

ToxCast/Tox21 in vitro bioassays zijn niet geschikt om de totale concentratie van polycyclische koolwaterstoffen (PAKs), (chloor)fenolen ((C)Fs), aromatische amines (AAs) en gehalogeneerde alifatische koolwaterstoffen (GAKs) in water te bepalen. Dat blijkt uit een studie waarin gegevens uit een groot aantal bioassays zijn geanalyseerd om de bruikbaarheid van bioassays te evalueren als alternatief voor de chemisch-analytische methodes die tot op heden worden ingezet voor het vaststellen van somparameters. Het Drinkwaterbesluit stelt dat voor een goede kwaliteitsgarantie waterbedrijven verplicht zijn hun drinkwater(bronnen) te monitoren volgens vastgestelde normen en signaleringsparameters. Deze studie onderzoekt of hiervoor in vitro bioassays kunnen worden ingezet. Voor dit onderzoek is de ToxCast/Tox21 database van de US-EPA geraadpleegd, waarin gegevens van 9.000 stoffen in meer dan 1.000 bioassays staan. Het onderzoek laat zien dat bioassays niet geschikt zijn om de totale concentratie van AAs en GAKs in water te bepalen, omdat deze stoffen niet tot nauwelijks actief zijn in de bioassays. Ook zijn bioassays niet geschikt om de totale concentratie van PAKs en (C)Fs in water te bepalen, omdat er geen directe relatie is tussen de concentratie en de activiteit van deze stoffen in de bioassays.