Monitoring van vismigratie met eDNA

Waterbeheerders moeten periodiek de toestand van hun visbestand bepalen voor de Europese Kaderrichtlijn Water (KRW). Afhankelijk van het watertype bepalen ze, naast de soortensamenstelling, ook de dichtheid van vissoorten in aantallen of biomassa. Nieuwe methoden die zich richten op de aanwezigheid van eDNA zijn een goedkoop, diervriendelijk en mogelijk ook betrouwbaarder alternatief ten opzichte van traditionele visstandbemonstering voor de bepaling van de soortensamenstelling.
Voor monitoring van de soortensamenstelling van een vispopulatie is een nieuwe publiek beschikbare eDNA metabarcoding ontwikkeld, de NL-Vispopulatiescan. De methode is in het laboratorium gevalideerd en in de praktijk getoetst, en er is een waterbemonsteringsprotocol opgesteld. De resultaten uit het onderzoek laten zien dat in de geanalyseerde wateren waar voldoende DNA kon worden geëxtraheerd, met deze metabarcoding een grote diversiteit aan vissoorten wordt aangetoond. De eveneens toegepaste inzet van qPCR om enkele doelsoorten te detecteren geeft een beeld van de kwantitatieve verspreiding van eDNA van de populaties van deze soorten. Ze is daarmee in potentie een interessante aanpak om snel een indruk te krijgen van
mogelijke migratiebelemmeringen en van belangrijke concentratiegebieden. De toegepaste eDNA extractiemethode middels precipitatie in het veld bleek nog niet in alle onderzochte watermonsters in staat om voldoende eDNA te concentreren. Vooralsnog is het gebruik van een labfiltratie stap robuuster.