Mededeling 062 Methodieken centrale ontharding

De hardheid van water wordt gedefinieerd als de som van calcium- en magnesiumionenconcentraties,
uitgedrukt in mmol/l (mol/m 3,. Nadelen van water met hoge hardheid zijn onder andere :
– hoger zeepverbruik in de huishoudingen;
– hoger energieverbruik door afzettingen op verwarmingselementen;
– verhoogde slijtage watertoestellen;
– smaak- en visuele bezwaren.
Volgens de EG-kwaliteitseisen aan drinkwater mag ontharding plaatsvinden tot een totale hardheid
van 1,5 mmol/l. Om dit te bewerkstelligen zijn een aantal methoden beschikbaar :
1. verwijdering van ca2+-ionen door vorming van CaC03;
2. uitwisseling van Ca2’+- en Mg2 ‘+-ionen tegen andere kationen (~ a+)in een ionenwisselaar;
3. verwijdering van Ca 2+-ionen door vorming van
calciumfosfaatslib.
De eerste methode is de meest toegepaste in de drinkwaterzuivering. De methoden 2, 3 en 4 zullen
over het algemeen slechts toegepast worden als deze methode niet tot de gewenste resultaten leidt.