Hoe met remote sensing via de vegetatie bodem en water kunnen worden gekarteerd

“Remote sensing is de verzamelterm voor diverse vormen van aardobservatie. De meest klassieke vorm zijn de zwart-wit luchtfoto’s, terwijl tegenwoordig de Google Earth beelden van bijna de hele wereld het meest bekend zijn. Minder bekend zijn de observaties van het aardoppervlak door satellieten (spaceborne remote sensing). Hierin zijn verschillende categorieën te onderscheiden: optische sensoren die in diverse golflengtes de intensiteit registreren van de door het aardoppervlak gereflecteerde zonnestraling; passieve sensoren die de door het aardoppervlak uitgezonden langgolvige straling registreren (zogenaamde radiometers); en actieve sensoren die door middel van radiopulsen de afstand tot het aardoppervlak bepalen (RADAR en LiDAR). Observaties vanuit
vliegtuigen (airborne remote sensing) zijn eveneens mogelijk.”

(Citaat: Roelofsen, H., van Amerongen, J., Kooistra, L., Runhaar, J., Witte, J.P.M. – Hoe met remote sensing via de vegetatie bodem en water kunnen worden gekarteerd – Stromingen 19(2013)2, p.107-120)