Indicatiewaarden afdoende voor bepaling milieutekorten?

“Wamelink et al. presenteren in De Levende Natuur van juli 2010 een methode om de bodemkwaliteit in natuurgebieden te bepalen aan de hand van gemiddelde indicatiewaarden, afgeleid uit de soortensamenstelling van vegetatieopnamen. Met de methode kunnen dure bodemanalyses voortaan vermeden worden, aldus de auteurs. Indicatiewaarden kunnen inderdaad leiden tot een reductie van de analysekosten, maar we delen niet de suggestie van Wamelink et al. dat bodemanalyses voortaan overbodig zijn. Bovendien menen we dat de beschreven methode leidt tot een systematische overschatting van de berekende
milieutekorten. We maken daarom graag gebruik van de oproep van de auteurs tot discussie. In onze reactie gaan we eerst in op de manier waarop indicatiewaarden zijn gebruikt om standplaatscondities te bepalen, en vervolgens op de wijze waarop milieutekorten zijn afgeleid uit indicatiewaarden.”

(Citaat: Runhaar, J., Witte, J.P.M. – Indicatiewaarden afdoende voor bepaling milieutekorten? – De Levende Natuur 111 (2010) 6, p.248-249)