Karakterisatie en testen van "thin film nanocomposite"en "thin film composite" RO membranen

Dit rapport bestaat uit een (ingediend) Engelstalig artikel en een Nederlandstalige samenvatting daarvan. Het onderzoek dat in dit rapport wordt beschreven is uitgevoerd in samenwerking met Evides. Het eerste deel van het onderzoek is uitgevoerd bij KWR (uitgevoerd door stagiair Chloé Ceccarelli [1]), en het tweede deel bij Evides (zeewaterontzoutingpilot Kamperland).
Samenvatting behorende bij het artikel ‘Characterization and performance of a commercial thin film nanocomposite seawater reverse osmosis membrane’ (zie hoofdstuk 1). Inleiding: In 2009 werd het bedrijf NanoH2O binnen het BTO geselecteerd als een van de meest kansrijke start-ups met een product gebaseerd op nanotechnologie [2]. Eind 2011 is NanoH2O met een nieuw uniek (zeewaterontzoutings)membraan op de markt gekomen van het type ‘thin film nanocomposite’ (TFN) waarbij nanodeeltjes in de actieve laag zijn bereid. De grootste belofte van het TFN membraan ten opzichte van conventionele thin film composite (TFC) membranen was een verhoogde permeabiliteit voor water bij gelijkblijvende zoutretentie: daarmee zou zeewater met een 40% lager energieverbruik ontzout kunnen worden.
In het kader van het in het BTO lopende onderzoek naar nanotechnologie zijn de TFN membranen vergeleken met conventionele TFC membranen, zowel in testbankonderzoek bij KWR als in langlopende pilottesten met zeewaterontzouting bij Evides (vanaf begin 2012 tot medio 2012). De gebruikte conventionele membranen zijn relatief dichte TFC membranen met een lage zout- en waterpermeabiliteit.