Effect van chloor, chloordioxide en monochlooramine op biofilms met Legionella bij continue doorstroming

De potentiële aanwezigheid van pathogene Legionella-bacteriën in biofilms in (drink-)waterinstallaties ná de watermeter noodzaakt een beheersstrategie mét expertise aangaande chemische desinfectie/bestrijding gericht op biofilms. Dit rapport beschrijft in drie delen (H1-3) de evaluatie van een (hydro-)dynamisch biofilmtestsysteem voor effectiviteitbepalingen van desinfectiemiddelen. Het betreft een kolom-setup gebaseerd op de Kiwa-biofilmmonitor (BM), waarin water bij gelijkblijvende temperatuur recirculeert, i.e. niet alleen de snelheid is instelbaar maar ook de verblijftijd en de temperatuur van het water in het systeem. Uiteindelijk zijn drie voor drinkwater relevante middelen op Legionella-biofilms uitgetest: chloor (Cl2), chloordioxide (ClO2) en monochlooramine (NH2Cl). Teneinde het effect op de biofilm(-populatie) door blootstelling aan deze oxidatieve agentia vast te stellen, is naast bacterieel koloniegetal (voor Legionella en HPC) ook ATP, als kwantitatieve indicator voor levende biomassa, in de tijd gevolgd.