Verwijdering van monovalente ionen in reststromen

Verzilting van drinkwaterbronnen komt op steeds meer locaties in Nederland voor en wordt mede veroorzaakt door klimaatverandering geïnduceerde stijging van de zeespiegel en extremere weersomstandigheden waardoor rivieren vaker extreme afvoerdebieten laten zien. Dit is terug te zien in het zoutgehalte van de drinkwaterbronnen zowel grondwater als oppervlaktewaterbedrijven [1]. Binnen de conventionele drinkwaterzuivering zijn er geen barrières voor monovalente ionen, waardoor in de toekomst op diverse productielocaties aanvullende (geavanceerde) zuiveringstechnieken nodig zijn om aan de gewenste drinkwaterkwaliteit te blijven voldoen.
Reststromen die vrijkomen bij productie van drinkwater middels zowel conventionele- als geavanceerde drinkwaterzuiveringstechnieken bevatten naast vaste stoffen en gesuspendeerde stoffen ook opgeloste stoffen. Deze opgeloste stoffen fractie bestaat voornamelijk uit organische moleculen en zouten. Deze zoutfractie bestaat veelal uit een mengsel van mono- en multivalente ionen. Voorbeelden van dergelijke reststromen uit de conventionele drinkwaterbehandeling zijn spoelwaterslib (waterijzer) en coagulatieslib. Enkele uitzonderingen nagelaten zijn de concentraties van veel ionen in deze reststromen vergelijkbaar met de concentratie van diezelfde ionen in de drinkwaterbron.