Overleving en groei van waterpissebedden op biofilm

Waterpissebedden (Asellus aquaticus) gebruiken sediment en biofilm als voedingsbron voor overleving, het is echter nog niet duidelijk welke van de twee het belangrijkste is in het distributienet. Dit blijkt uit laboratoriumonderzoek waarin de overleving van Asellus op verschillende voedingsbronnen is getest, waaronder gekweekte biofilm en biofilm op een uitgenomen leiding. Overleving is gelijk op biofilm die gekweekt was in drinkwater van ps. Braakman of ps. Kralingen (Evides). Bij gebruik van een natuurlijke biofilm was de overleving slechter en vergelijkbaar met wanneer geen voedingsbron werd toegevoegd. Vorming en instandhouding van zowel sediment als biofilm in het distributienet wordt beïnvloed door de biologische stabiliteit van het water. Distributie van drinkwater met een lage concentratie nutriënten kan (op de lange termijn) de hoeveelheid sediment en biofilm, de voedingsbronnen van waterpissebedden, verminderen. De hoeveelheid waterpissebedden in het distributienet lijkt gerelateerd te zijn aan aantallen Aeromonas-bacteriën, een bedrijfstechnische parameter in het drinkwaterbesluit, die in sommige distributiegebieden regelmatig de norm overschrijdt. Kennis over de belangrijkste voedingsbronnen van waterpissebedden in het distributienet kan helpen om preventieve maatregelen te nemen en zo het aantal waterpissebedden, en mogelijk ook het Aeromonas-aantal, te verlagen.