Geneesmiddelen en ons water erin is makkelijk, eruit iets lastiger

“Resten van medicijnen: we weten dat ze in ons water zitten en hoe ze daarin komen. Maar weten we ook hoe we ze eruit krijgen? Ja, dat weten we ook.
Al is de alomvattende totaaloplossing nog niet voorhanden. Wat werkt en wat niet? Een stand van zaken.
De uitgangssituatie is helder: ja, er zitten resten van geneesmiddelen in ons opper-vlaktewater. Nee, rioolwaterzuiveringsinstallaties (RWZI’s) zuiveren die resten niet helemaal uit het afvalwater. En nee, heel erg verontrustend is dat niet; de concen-traties zijn dermate laag dat er geen gevaar voor de volksgezondheid dreigt te ontstaan. Althans, vooralsnog. Want: we worden met ons allen steeds ouder en slikken steeds meer medicatie. Ook bestaat de kans dat de klimaatverandering de afvoer van rivieren over langere periodes verkleint en daarmee dus de concentraties chemische stoffen verhoogt. Nóg een kanttekening: per afzonderlijk geneesmiddel zijn de hoeveelheden dan misschien te verwaarlozen, maar wat doet de mix van al die verschillende minieme concentraties samen, op de lange termijn? Dat weten we niet.
En dus wordt er actie ondernomen, op meerdere fronten. De zuivering van geneesmidde-lenresten uit ons afval- en drinkwater staat hoog op de agenda van de politiek (zie kader ‘Politieke agenda»). Onderzoekers bij kennisinstituten, maar ook bij waterbedrijven buigen zich over de vraag: wat kunnen we doen om deze middelen nog meer – of zelfs helemaal – uit ons water te zuiveren? Wat werkt en wat nog niet?”

(Citaat: Peters, S. – Geneesmiddelen en ons water erin is makkelijk, eruit iets lastiger – H2O 47(2014)5, p.20-23 – (Artikel op basis van gesprekken met Hofman, J.A.M.H., Hofman-Caris, C.H.M., Lekkerkerker, K.))